Toon Leenders denkt na over afscheid als international

Toon Leenders denkt na over afscheid als international

door Richard van der Made 

Lotta, bijna drie, is op ontdekkingsreis in de tuin. Jakob, pas drie weken geleden geboren, slaapt al op deze onstuimige zaterdagavond in juni. Hier en daar hapert onze telefoonverbinding. ‘Hebben we hier in Nordhorn wel vaker last van’, meldt Toon Leenders die in zijn tuin Lotta in de smiezen houdt. Zijn vrouw Anna is in Noorden, een grensplaats vlakbij Twente, geboren. De familie Leenders heeft er onlangs een huis gekocht, inclusief tuin dus. ‘Die heb ik de afgelopen maanden maar even goed op orde gebracht, ik had tijd genoeg. We genieten hier.’

Volksclub Nordhorn-Lingen
Toon is een buitenmens, altijd geweest. Geboren in een ziekenhuis in Brabant, maar opgegroeid en groot geworden (2,02 zelfs, RvdM) in de Limburgse grensstreek. ‘Ik voel me Limburger in hart en nieren.’ Zijn ouders hebben in Nederweert- Eind een modern melkveebedrijf, waar hij de kneepjes van het agrarische vak met de paplepel kreeg ingegoten. Die vertrouwde plek is zijn ouderlijk huis, maar zijn hart ligt ook al jaren in het Duitse Nordhorn. Drie keer keerde de ervaren handballer van Oranje terug bij HSG Nordhorn-Lingen,een volksclub bekend om zijn fanatieke aanhang. Een vereniging ook die zware tijden beleefde, maar altijd weer opkrabbelde en nu weer uitkomt op het hoogste niveau.

Afscheid
‘Daar hebben we wel mazzel mee gehad’, vertelt de 34-jarige Leenders als hij terugkijkt op de afgebroken competitie. ‘We hadden het voor 99% niet meer gered om erin te blijven, maar door corona spelen we dus volgend seizoen opnieuw eerste Bundesliga. Dat is nog iets positiefs aan deze nare tijd. Ik heb bij Nordhorn nog een jaar contract, misschien wordt dat wel mijn laatste jaar als handballer. Het is prachtig om in de eerste Liga te spelen, ik heb er ook nog ontzettend veel plezier in. Maar het afscheid komt er natuurlijk ook een keertje aan als je 35 wordt.’

Heupklachten
Toon Leenders staat vooral bekend om zijn noeste arbeid in de dekking. Ervaring hebben de Limburger in het middenblok bovendien steeds slimmer gemaakt. Oersterk was hij al, een beer van een kerel die prima past in het plaatje van het fysieke Duitse handbal. Een speler die nooit zal verzaken en in de aanval pikt hij als cirkelspeler ook nog altijd zijn doelpuntjes mee. ‘Ik heb af en toe wat heupklachten’, schetst Leenders zijn actuele situatie. ‘Het wordt niet beter, maar gelukkig ook niet slechter. Alleen vraag ik me wel eens af of dat voldoende is.’

Jonge spelers
Zo wikt en weegt Leenders, hij speelde meer dan 100 interlands, ook over zijn toekomst in Oranje. ‘Ik wilde in elk geval de play-offs tegen Oostenrijk nog spelen’, zegt de voormalig speler van Bevo en Essen. ‘Daarna had ik eventueel nog graag het WK gespeeld, maar nu dat allemaal is weggevallen is het misschien goed de kans te geven aan jongere spelers. Ik wil er nog met de bondscoach over praten, het is nog niet definitief. Maar iedereen die logisch nadenkt, snapt dat ik hier nu over nadenk. Ik had heel graag die play-offs gespeeld en dan na het WK willen zeggen het is klaar.’

Vrijheid en verantwoordelijkheid
Het EK in Noorwegen was een hoogtepunt. Leenders maakte onderdeel uit van de selectie die debuteerde op een groot toernooi. Toch had het ook heel anders kunnen lopen in zijn sportieve loopbaan. Na zijn tweede periode Nordhorn-Lingen keerde de Limburger terug bij zijn andere grote liefde, Bevo uit Panningen. In die periode, inmiddels zo’n vier jaar geleden, ontdekte Leenders of hij als enige zoon het familiebedrijf van zijn ouders wilde overnemen. Uiteindelijk deed hij het niet. ‘Boer zijn is een manier van leven. Dat zit in je bloed. Het heeft mij altijd getrokken. Je hebt een enorme vrijheid , maar de verantwoordelijkheid die je hebt is ook nooit weg. Je moet er vol zijn voor de dieren, het is werk dat 24/7 doorgaat.’

Pijnlijk
Hard werken heeft Leenders nooit geschuwd, maar hij maakte toch een andere keuze. ‘Erg moeilijk was dat. Binnen mijn gezin had het best veel invloed. Ik zag mijn vrouw heel weinig, ondanks het feit dat ze in Nederland woonde toen ik bij Bevo speelde. Daarnaast is er de maatschappelijke kijk op de boeren die in mijn ogen te weinig wordt gezien en gerespecteerd door de consument. Ik mis de waardering en vroeg me vaak of waarvoor doe je het dan? Mijn vader heeft me gelukkig niets kwalijk genomen. Pijnlijk en teleurstellend was het natuurlijk wel, maar ze hebben altijd gezegd het hoeft niet als je er niet 100 procent achterstaat. Het bedrijf is nu wat verkleind, de druk is iets verlaagd. Maar het is nog altijd hard werken en weinig verdienen.’

Waarschijnlijk komt Leenders na zijn sportieve loopbaan alsnog terecht in de agrarische sector. ‘Ik kan me heel goed voorstellen dat ik iets in de landbouw ga doen. Dat gevoel is niet weggegaan. Ik kijk nu niet te ver vooruit en er komt straks vast iets op mijn pad. Het vormgeven van een mooie veestapel, daar kan ik echt blij van worden. Met dieren die enerzijds passen bij het bedrijf, maar ook financieel winstgevend kunnen zijn.’  

Fokkerij
Leenders komt met een voorbeeld van een richting waarin hij zijn toekomst zou kunnen zien. ‘Ik heb een passie voor de fokkerij en het vermarkten van de goede dieren’, vertelt Leenders. ‘Stieren worden geselecteerd en de sperma wordt ingezet voor Kunstmatige Inseminatie (KI). De liefde voor het welzijn van dieren is iets wat mij trekt. Ik zou me kunnen voorstellen dat ik actief word in het adviserende deel van de fokkerij. Dan moet je denken aan het inschatten van welke bloedlijnen op elkaar passen en voor welke dieren welke kwaliteit nodig is. Ik denk dat ik daar goed in ben. Het is een wereld die ik ook op de voet volg.’

Tegelijkertijd volgt Leenders ook de ontwikkelingen in zijn huidige werk nauwgezet. ‘Ik heb al ruim twee maanden geen bal meer in mijn hand gehad, het is de langste pauze ooit. 13 maart was de laatste training met Nordhorn. Daarna zouden we in Maagdenburg tegen Duitsland oefenen, zonder publiek. Later bleek dat twee spelers van de Duitse ploeg toen al iets onder de leden hadden. Stel je voor dat je daar 60 minuten mee was gaan stoeien. Het is goed dat die wedstrijd toen vanuit Nederland gecanceld is. 

Wanneer de competitie begint in de Bundesliga, is nog even afwachten. ‘De bedoeling is om in juli acht weken in voorbereiding te gaan. De competitie staat gepland voor begin september’, weet Leenders. ‘Zonder publiek en dat is eigenlijk wat ze niet willen. Het zou namelijk een grote strop zijn voor het handbal hier. Veel meer dan voetbal is het Duitse handbal afhankelijk van die inkomsten.’

Tweede golf
Leenders: ‘Je houdt je thuis fit en traint door zonder dat je weet wat er gaat gebeuren. Je merkt wel dat het moeilijker wordt omdat je alles alleen moet doen zonder gericht doel. Dat kennen wij niet als teamsporters. Nee, bang voor een tweede golf ben ik niet. Ik zie er ook niet zo het nut van in alles te blijven verbieden. Mensen moeten hun verantwoordelijkheid nemen en zelf slim zijn. Ik maak me niet zo druk. Ik ben hartstikke gezond. Het gaat meer om de veiligheid van kwetsbare mensen.’